رضایت شغلی و سلامت روانی در کارکنان یک بیمارستان عمومی

چکیدههدف: هدف از انجام این بررسی، ارزیابی رضایت شغلی و سلامت روانی کارکنان مجتمع بیمارستانی حضرت رسول (ص) بود. روش: آزمودنی های پژوهش 300 نفر از کارکنان پرستاری و اداری بیمارستان (252 زن و 48 مرد) بودند که پرسشنامه های رضایت شغلی و سلامت عمومی را تکمیل کردند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی تحلیل شدند. یافته ها: این بررسی نشان داد که در مجموع 61% از کارکنان از شغل خود راضی و 39% ناراضی بودند. میزان رضایت در پرستاران به شکل معنی داری پایین تر از کارکنان  اداری بود. هر دو گروه بیشترین رضایت را از ابعاد همکاران، همکاران رده های بالاتر و ماهیت کار و کمترین رضایت را از میزان در آمد، تسهیلات جانبی و پاداش های احتمالی ابراز کرده بودند. رضایت شغلی با تحصیلات نسبت معکوس داشت. ولی میان رضایت شغلی و متغیرهای سن، جنس، وضعیت تأهل و سابقه کاری همبستگی معنی داری به دست نیامد. 3/53% افراد مورد بررسی، نمره کل پرسشنامه سلامت عمومی خارج از محدوده طبیعی داشتند که این نمره رابطه معکوس معنی داری با رضایت شغلی نشان داد. در ضمن در گروه کارکنان پرستاری، کمترین میزان سلامت روانی و رضایت شغلی در پرستاران بخش های قلب و مراقبت های ویژه، اتاق عمل و بخش های داخلی دیده شد. نتیجه: پایین بودن میزان رضایت شغلی با افزایش اختلال های روانی ارتباط دارد.